Η «Ψυχή» που συνέθεσε ο Jean-Baptiste Lully προς δόξα και ευχαρίστηση του Λουδοβίκου XIV ξεκινά με ένα τελετουργικό έπαινο και ένα νέο. Το νέο είναι ότι, όταν η όπερα ανέβηκε στη Βασιλική Ακαδημία, στις 19 Απριλίου του 1678, η Γαλλία είχε ήδη κερδίσει τον «Πόλεμο της Ολλανδίας» που επισφραγίστηκε από τη συνθήκη ειρήνης του Ναϊμέχεν.
Αυτό το είδος της λυρικής τραγωδίας (είδος γαλλικής όπερας) είναι η δεύτερη που υπογράφει ο Lully (το 1678), μια ιστορία αγάπης «του Έρωτα και της Ψυχής » που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Μεταμορφώσεις ή Ο Χρυσός Γάιδαρος» του Λεύκιου Απουλήιου.
Η «Ψυχή» ηχογραφήθηκε από τον Christophe Rousset και τους Les Talens Lyriques στην αίθουσα της Royal Opera of Versailles τον Ιανουάριο του 2022, διατηρεί όλη τη μουσική από το 1671, με σημαντικές προσθήκες σε νέους στίχους που γράφτηκαν από τους Thomas Corneille και Bernard le Bovier de Fontenelle σε μόλις έξι εβδομάδες.
Η ταχύτητα με την οποία αναθεωρήθηκε το καθιστά επίσης το πιο ανώμαλο έργο του Lully, δεν είναι το πιο πλούσιο σε χορωδίες, η παιχνιδιάρικη διάσταση περιορίζεται σε μερικές σκηνές και ένα μπαλέτο, ενώ οι συναρπαστικές συλλογικότητες δεν είναι πολλές.
Εν ολίγοις, το θέμα είναι πιο σπάνιο: περιμένει κανείς λίγο ακόμα για την εμφάνιση των δυνατών σημείων, τα οποία ωστόσο φτάνουν, πάνω απ’ όλα στην Πράξη V.
Τι μπορεί να θαυμάσει κανείς ακόμα και πάντα σε αυτές τις παραγωγές του Royal Opera of Versailles είναι η στιβαρότητα του μουσικολογικού μηχανισμού και η ποιότητα κάθε στοιχείου που συμβάλλει στο τελικό αποτέλεσμα.
Ο Christophe Rousset διευθύνει όπως πάντα μια λαμπρή ορχήστρα: δεκαεννέα έγχορδα, δύο φλάουτα, δύο όμποε, φαγκότο, μπάσο φλάουτο, τρομπέτα και κρουστά.
Το ρετσιβάτο και το τραγούδι τρέχουν με την υποστήριξη ενός κοντίνουο για επτά όργανα, προφανώς συμπεριλαμβανομένου του τσέμπαλου και του οργάνου.
Δεκατρείς σολίστ, στον ρόλο της Psyché η απολαυστική Ambroisine Bré, καθαρή και ευαίσθητή, και την Bénédicte Tauran να σκοτεινιάζει (δικαίως) ως μια Αφροδίτη που στην ιστορία αυτής της όπερας είναι λίγο η κακιά θεά.
Χωρίς ελαττώματα ή αδυναμίες στις «περιρρέουσες» φωνές, που μαζί με το γυναικείο κουαρτέτο που συμπληρώνουν οι Deborah Cachet (Έρως) και Eugénie Lefebvre (Φλόρα και άλλες μούσες), ενώνουν εννέα αντρικά μέρη (τρεις κόντρα τενόρους, τρεις τενόρους και τρεις μπάσο-βαρύτονους). Μια έκδοση αναφοράς για τον Lully.
Κυκλοφορεί σε διπλό CD.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ