Vic Ruggiero
Κοιτώντας το μονόχρωμο εξώφυλλο του This [Unison Music UM-59] με τις ενδείξεις «Long Playing» και «High Fidelity» και «In Stereo» θα νόμιζες ότι είναι επανέκδοση από τα 60s. Όμως όχι, είναι φρέσκος δίσκος του Vic Ruggiero, σχεδόν ένα best-of των τραγουδιών του. Η πρακτικά σόλο αυτή δουλειά (με τη συνεργασία του Bruce Witkin στο μπάσο και του Rob Klonel στα κρουστά) δεν έχει σχέση με τη δουλειά του στους Slackers: τα τραγούδια του έχουν μεταμορφωθεί σε μπαλάντες με κάντρι χροιά. Η σύγχρονη ηχογράφηση είναι πολύ καλή, και σε φέρνει σε άμεση επαφή με τα τραγούδια και τον καλλιτέχνη.
Ozella
Αν ακούσει κάποιος το τετραπλό sample Morning-Noon-Evening-Night της εταιρίας Ozella θα νομίσει ότι είναι lounge/ambient label. Αντίθετα, το sample The Magic and the Mystery of the Piano Trio (που κυκλοφορεί και σε cd και σε διπλό lp) είναι πιο κοντά στον κορμό της εταιρίας: τζαζ με έμφαση σε ατμοσφαιρικές στιγμές. Σε αυτό το στυλ είναι και τα δύο νέα lp της εταιρίας. Το Utopia με το τρίο του Stefan Aeby [OZ 1050] περιλαμβάνει επτά πρωτότυπες συνθέσεις και μια διασκευή σε παραδοσιακό ελβετικό κομμάτι. Είναι ένα στάνταρ τριο (πιάνο, μπάσο, κρουστά) με τυπική παραγωγή που θέτει τα όργανα κανονικά στη σκηνή, δίνει βάρος στην γραμμή του μπάσου και μερικές φορές χρησιμοποιεί τρικ στην επεξεργασία για να αλλοιώσει τη χροιά. Το Ossicles [ΟΖ 1034] του Karl Seglem κινείται σε άλλο επίπεδο. Οι 11 πρωτότυπες συνθέσεις στηρίζονται σε παραδοσιακές μουσικές φόρμες της Νορβηγίας, με κάποιες αφρικανικές επιρροές. Μάλιστα ο Seglem παίζει εκτός από τενόρο σαξόφωνο και παραδοσιακά πνευστά από κέρατο κατσίκας και αντιλόπης. Επίσης χρησιμοποιείται εκτεταμένα παραδοσιακό σκανδιναβικό βιολί, αφρικανική «κιθάρα» κόντινγκ και έθνικ κρουστά. Η μουσική έχει πολύ ενδιαφέρον, αλλά ο ήχος θα ήθελα να είναι καλύτερος, αφού ο ιδιαίτερος ήχος των παραδοσιακών οργάνων δεν αναδεικνύεται όσο θα ήθελα. Ίσως να φταίει η αποσπασματική ηχογράφηση σε διάστημα πολλών ετών, με τα άπειρα overdubs, μα και η τεχνική εξέλιξη από το 2005 που ξεκίνησε το project είναι σημαντική. Και οι δύο δίσκοι είναι καλοτυπωμένοι σε ήσυχο βινύλιο 180g.
Τσαϊκόφσκυ
Ο Mariss Jansons ήταν ανέκαθεν παραγωγικός δισκογραφικά, και το συνεχίζει και στη θητεία του με την ορχήστρα της Βαβαρικής Ραδιοφωνίας. Η εταιρία BR Klassik εκδίδει ζωντανές ηχογραφήσεις της ορχήστρας. Ακούσαμε δύο δίσκους. Ο πρώτος εκδόθηκε σε SACD το 2010 και περιλαμβάνει την την 5η Συμφωνία και το Francesca da Rimini του Tchaikovsky [900105]. Ο δεύτερος την 6η Συμφωνία του Tchaikovsky και την 6η Συμφωνία του Schostakovich [900123] και κυκλοφόρησε σε απλό cd πέρυσι. O Jansons ήταν βοηθός του Mravinsky, και αυτό φαίνεται! Οι ζωντανές ηχογραφήσεις έχουν αρκετούς θορύβους από το ακροατήριο και από την ίδια την ορχήστρα· επιπλέον καθώς οι ηχολήπτες πλησίασαν κοντά για να μην ακούγονται οι θεατές, τα πολλά μικρόφωνα είναι ακουστά στην τελική μίξη. Το πολυκάναλο πρόγραμμα στο sacd έχει ένα πλεονέκτημα εδώ, γιατί παρότι σχεδόν τίποτα δεν ακούγεται από αντήχηση στα πίσω κανάλια, οι εξωμουσικοί θόρυβοι είναι λιγότερο ενοχλητικοί. Η διαφορά απλά πηγαίνοντας από το cd layer στο sacd layer δεν είναι αρκετά μεγάλη, οπότε μην σκάτε ιδιαίτερα που ο δεύτερος δίσκος είναι απλό cd (και δεν προσφέρεται ούτε ως download υψηλής ανάλυσης). Αυτό επιβεβαιώνει τόσο το μεγάλο κόστος παραγωγής των sacd όσο και το χαμηλό τιράζ όλων των εκδόσεων κλασικής. Πάντως το «αστέρι» των δίσκων δεν είναι ο είναι Tchaikovsky αλλά ο Schostakovich!
Berio σε sacd
Δεν ρισκάρουν εύκολα οι δισκογραφικές έργα σε λόγια έργα των τελευταίων 50 ετών, οπότε ένα sacd με έργα του Luciano Berio είναι έκπληξη. Μας ήρθε από την Φινλανδία, και περιλαμβάνει τη Sinfonia, το Calmo και το Ritirata Notturna di Madrid. Οι μουσικοί είναι η μέτζο-σοπράνο Virpi Raisanen και η ορχήστρα της Φινλανδικής Ραδιοφωνίας υπό τον Hannu Lintu [Ondine 1227-5, διάθεση: Μουσική Προσφορά, 2106230343]. Ο δίσκος ξεκινά από την απίστευτη μεταγραφή στο πιο γνωστό θέμα του Boccherini, ένα έργο που είναι κρίμα που δεν παίζεται συχνά στις αίθουσες συναυλιών αφού θα ήταν τέλειο και σαν μπιζάρισμα. Ακολουθεί το Calmo, ένα έργο που γράφτηκε το 1973 στη μνήμη του μαέστρου και συνθέτη Bruno Maderna. Και ο δίσκος κλείνει με τη Sinfonia, το πιο γνωστό έργο του συνθέτη, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην τελική πενταμερή εκδοχή της. Η ηχογράφηση ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στη λεπτομέρεια που απαιτεί η γραφή του συνθέτη και στην ολιστική απόδοση της ορχήστρας. Μια σημαντική προσθήκη τόσο στη δισκογραφία του συνθέτη, όσο και στην δισκογραφία του sacd.
Casal παίζει Richter
Όχι δεν είναι αυτό που υποδηλώνει ο πιασάρικος τίτλος! Δεν είναι ο τσελίστας Pablo Casals, ούτε ο Sviatoslav ούτε ο Karl Richter. Αλλά το Casal Quartet με αρχηγούς του αδελφούς Fleck που παίζει τα Κουαρτέτα op.5 του Franz Xaver Richter σε όργανα εποχής κατασκευασμένα από τον οργανοποιό Jacobus Steiner [Solo Musica 184]. Το βιβλίο περιλαμβάνει εκτενείς πληροφορίες για τον συνθέτη, υπερτονίζοντας τη συμβολή του στη γέννηση του κουαρτέτου ως μουσικό είδος -εξ΄ου και ο τίτλος Genesis του δίσκου. Δίνει επίσης στοιχεία για τον τυρολέζο οργανοποιό, αλλά και κάποια για τους μουσικούς. Η αναφορά τους όμως στο ότι «παίζοντας άλλα μουσικά είδη αλλάζει ο τρόπος που προσεγγίζεις ένα έργο» μου θύμισε ότι είχα ακούσει παλιότερα ένα cd τους με μουσική του Piazzolla. Εκείνη ήταν μια συμπαθητική ηχογράφηση. Εδώ όμως ο Andreas Premier, με σύμμαχό του μια εκκλησία του 18ου αιώνα στο καντόνι της Ζυρίχης, πετυχαίνει ένα εξαιρετικό ακουστικό αποτέλεσμα. Παρότι μπορείτε να βρείτε δείγματα των έργων του F.X. Richter σε συλλογές από την αυλή του Mannheim, αυτή είναι η μόνη ηχογράφηση του Op.5 και τόσο καλή που είναι κρίμα να την χάσετε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ