Brian Eno «FOREVERANDEVERNOMORE» CD, LP και Blu-ray: Μαγνητικό!

Για το νέο κεφάλαιο της τεράστιας και ποικιλόμορφης δισκογραφίας του, ο Brian Eno έχει γράψει τον τίτλο του άλμπουμ με όλες τις λέξεις κολλημένες μεταξύ τους και όλες με κεφαλαία γράμματα: «FOREVERANDEVERNOMORE».

Το ανεχόμαστε όμως. Κυρίως επειδή είναι η Αυτού Μεγαλειότητα Brian Peter George St John le Baptiste de la Salle Eno και όχι ένας από τους πάρα πολλούς που το κάνουν για να ποζάρουν ως καλλιτέχνες.

Ο τίτλος «Forever And Ever No More», γράφτηκε έτσι για να υπογραμμιστεί η έννοια χωρίς ρητορική ή συνθήματα των δέκα κομματιών του άλμπουμ.

Το θέμα εδώ είναι η κλιματική αλλαγή, ένα κρίσιμο ζήτημα μπροστά στο οποίο δεν μπορεί κανείς να σηκώσει τους ώμους μόνο και μόνο επειδή ακούγεται πολύ τελευταία.

Για να εκφραστεί επί του θέματος, ο Βρετανός μουσικός επέλεξε τη μορφή του «τραγουδιού», που έχει να ασχοληθεί εκτενώς από το «Another Day On Earth» του 2005.

Ωστόσο, είναι λάθος να σκεφτόμαστε την ποπ, καθώς τα τραγούδια δεν υπερηφανεύονται για ακαταμάχητες μελωδίες στην πρώτη ακρόαση ή για δολοφονικά ρεφρέν. Ο Eno παραμένει πειραματιστής και -ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση- δεν αρνείται τον εαυτό του, δίνοντας ζωή σε μια σειρά από «ηχητικά τοπία».

Τα οποία σχεδόν τα στηρίζει πάντα μια φωνή που πια μεγάλωσε, συνοδευόμενη ενίοτε από τις τραγουδιστικές παρεμβάσεις κάποιων καλεσμένων. Σίγουρα δεν είναι ποπ, ακόμα κι αν κομμάτια όπως το εναρκτήριο «Who Gives A Thought» ή πιανιστικό «Sherry» είναι βασικά αρκετά κλασικά.

Η αναζήτηση μιας πιο άμεσης και συναισθηματικής επικοινωνίας υπερισχύει της επιθυμίας για εξερεύνηση δυσνόητων περιοχών που δεν είναι εύκολα προσβάσιμες σε μη έμπειρους. Χτισμένο με κυρίως ηλεκτρονικές υφές (αλλά «με ανθρώπινο πρόσωπο»), με λίγο πολύ περιστασιακές αλλά όχι ευκαταφρόνητες συνεισφορές κιθάρας, ακορντεόν, βιολιού και βιόλας, το «Forever And Ever No More» καταφέρνει να μην είναι υπερβολικά παγωμένο και, αντίθετα, να μεταδίδει αισθήσεις ζεστασιάς και πάθους.

Εν ολίγοις, είναι μια καρδιά που χτυπά και όχι ένας μετρονόμος, και αυτό είναι ακόμα πιο εμφανές στο «There Were Bells», που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2021 στην Ακρόπολη (Ηρώδειο), καθώς και στο υπνωτικό / ιερατικό «Garden Of Stars» ή στο αιθέριο «We Let It In», με την κόρη του Darla στη δεύτερη φωνή.

Για όλη του τη διάρκεια των τριών τέταρτων της ώρας, ο δίσκος σε τυλίγει σε μια αύρα μελαγχολίας που δεν καταπιέζει, αλλά σε παρασύρει απαλά, καλώντας σε να απολαύσεις κάθε λεπτομέρεια της μουσικής, χωρίς να παραλείπει να προσφέρει εκπλήξεις.

Μια από τις πιο όμορφες είναι το προτελευταίο κομμάτι «These Small Noises», εμποτισμένο με ποπ αρώματα και κλίνοντας φαινομενικά προς την υπέρβαση.

Απολαυστικό, ευχάριστο, μια άνευ όρων βύθιση στα απλά είναι το «FOREVERANDEVERNOMORE».