Yο La Tengo «This Stupid World»: Με εκείνο το χαρακτηριστικό της ροκ μουσικής

Ο κόσμος είναι ηλίθιος και οι Yo La Tengo τον κοιτούν κατάματα, αντιμετωπίζοντάς τον με ένα άλμπουμ που παρουσιάζεται ως μια ρουστίκ μονομαχία, μια πρόκληση για ανταλλαγή πυροβολισμών τύπου O.K. Corral.

Σε ένα χρόνο, το συγκρότημα του Ira Kaplan θα γιορτάσει σαράντα χρόνια, τα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει είναι σχεδόν είκοσι και επομένως η ρουτίνα θα ήταν τουλάχιστον κατανοητή. Η ενέργεια της τριάδας, από την άλλη, είναι αδάμαστη και η δραστηριότητά της έντονη, επιβεβαιώνοντας εκείνο το χαρακτηριστικό της ροκ μουσικής -παρουσία και επίμονη δύναμη- που πολλοί φαίνεται να έχουν χάσει.

Το «This Stupid World» έρχεται τρία χρόνια μετά το «We Have Amnesia Sometimes», αλλά μεταξύ αυτών υπήρξαν επίσης οι remastered επανεκδόσεις των «Electr-o-Pura» και «I Can Hear The Heart Beating As One», το EP «Sleepless Night» και η συνεργασία με τον David Byrne για ένα αφιέρωμα στη Yoko Ono, όπου φιγουράρει στο εξώφυλλο του «Who Has Seen The Wind?».

Οι τρεις λένε ότι το άλμπουμ είναι το πιο κοντά στη ζωντανή διάσταση της μουσικής τους. Ένα συμπαγές γοητευτικό ρυθμικό κράτημα, φανταστικές φωνές, μια ροή λάβας θορύβων και παραμορφωμένων συχνοτήτων χαρακτηρίζουν τα τραγούδια τους όπως το πολύ ζωηρό αρχικό τρακ «Sinatra Drive Backward», και μετά «Tonight’s Episode», και πάλι «Brain Capers».

Αλλού ανοίγει η μπάντα και ανθίζουν πιο ντελικάτα ποπ τραγούδια, πάντα «σκονισμένα» από μια λεπτή σκουριασμένη παγωνιά όπως τα «Fallout», «Until It Happens», «Apology Letter».

Ξεχωρίζει το «Aselestine», αθώο και αγνό, με λαμπερές αντανακλάσεις folk-rock κιθάρων. Στο τέλος, όμως, επικρατεί το σκοτάδι, με έναν μανδύα θορύβου που σκεπάζει φωνές και όνειρα, σαν το άλμπουμ να συνεχίζει ουσιαστικά μετά το πραγματικό του τέλος με τα απειλητικά χαρακτηριστικά του ομότιτλου τρακ και την παραιτημένη ροή του τελικού «Miles Away».

Κυκλοφορεί στις μουσικές υπηρεσίες ροών, σε CD και σε βινύλιο