Ο Α-S2200 ΜΟΙΑΖΕΙ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΑΦΩΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΓΕΝΙΑΣ. ΩΣΤΟΣΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΕΒΕΙ ΕΝΑ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΠΑΝΩ KAI OI ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟΝ ΠΙΟ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΟ.
Η Yamaha εντυπωσιάζει βέβαια με τους λόγους απόδοσης/τιμής και την αξιοπιστία των προσιτών ολοκληρωμένων ενισχυτών της και γι’ αυτό χαίρει σπουδαίας αποδοχής στους κύκλους των μουσικόφιλων, έχοντας έναν φανατικό πυρήνα «Yamahάκηδων».
Λιγότερο γνωστά είναι τα high-end προϊόντα της, αφού εκεί ο ανταγωνισμός είναι σφοδρός, η αγορά πιο ελιτίστικη και τα νούμερα μετράνε λιγότερο από τη φήμη του κατασκευαστή. Με άλλα λόγια, πολύ πιο δύσκολα πείθει η Yamaha τον απαιτητικό καταναλωτή που ψάχνει πάντα κάτι το ξεχωριστό και έτσι είναι πιο δύσπιστος και απρόθυμος να εκταμιεύσει μεγάλα ποσά για μια consumer μάρκα.
Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη σύγχρονη γενιά των μεγάλων A-S (1000, 2000) της δεκαετίας των 00’ς δεν διέθετε αυτό το «κάτι» που αναζητούν οι high-endάδες, εκτός ίσως από τη νοσταλγική ρετρό εμφάνιση και την αξιόλογη κατασκευή.
Τα πράγματα άλλαξαν ριζικά κάπου στα μέσα της απερχόμενης δεκαετίας, πρώτα με τον κορυφαίο Α-S3000 (2013) και στη συνέχεια με τον μεσαίο A-S2100 (2014) και τον εισαγωγικό Α-S1100 (2015), όχι μόνο χάρη στα ελκυστικά όργανα απεικόνισης της ισχύος που «κατέβηκαν» από τη ναυαρχίδα στα δύο πιο προσιτά μοντέλα.
Σε αυτούς εμφανίστηκε το νέο στάδιο εξόδου με χρήση του δυσεύρετου, πολύ ισχυρού mosfet ισχύος MLE 20 της Sanken (δύο στο κανάλι, ίδιας πολικότητας n-channel) που αντικατέστησε τα έξι διπολικά τρανζίστορ/κανάλι της πρώτης γενιάς και άλλαξε ριζικά την ηχητική τους φυσιογνωμία, μολονότι η σχεδίαση παρέμεινε η λεγόμενη floating balanced.
Με αυτούς, η Yamaha γύρισε οριστικά σελίδα, αφήνοντας τα τυπικά ιαπωνικά πρότυπα της έντονης ατάκας και της στεγνότητας-υπερανάλυσης και δημιουργώντας έναν πιο απαλό, γλυκό και μουσικό ήχο, με ολογραφική σκηνή και πυκνή τονικότητα και με την δύναμη και ανάλυση να εκδηλώνονται πιο ήρεμα μα καθόλου λιγότερο αποτελεσματικά. Παράλληλα με αυτούς, εμφανίστηκαν και οι πολύ προσιτοί A-S (801, 701 κλπ) με εξελιγμένα στάδια ισχύος με διπολικά τρανζίστορ και παρόμοια ηχητική κατεύθυνση.
Η νέα γενιά του 2020 εμφανίζεται τώρα στην αγορά και ασφαλώς δεν μπορεί να επαναλάβει μια τόσο δραματική αλλαγή, κάτι θετικό εφόσον η ηχητική φιλοσοφία της δεύτερης γενιάς ήταν στη σωστή κατεύθυνση.
Ο A-S2200 που πήραμε για δοκιμή είναι σχεδόν απαράλλακτος οπτικά με τον προκάτοχό του, σηματοδοτώντας έτσι μια ομαλή συνέχεια, όμως υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στο εσωτερικό του που αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο την πιο μουσική κατεύθυνση που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια η Yamaha.
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ AUDIOPHILE
Το παιχνίδι «βρείτε τις διαφορές» θα παίξουν σίγουρα οι κάτοχοι της απερχόμενης γενιάς για να βρουν λόγους ώστε να μην προχωρήσουν στην αναβάθμιση των ενισχυτών τους.
Εξωτερικά, οι αλλαγές όπως είπαμε είναι ελάχιστες. Στην ουσία, η πρόσοψη του A-S2200 διαφέρει από εκείνη του A-S2100 μόνο στην επιπλέον επιλογή του ρυθμιστικού απεικόνισης της ισχύος (είναι η θέση dimmer, με βάση την οποία επιλέγουμε την επιθυμητή φωτεινότητα των οργάνων, κάτι που έλλειπε και ανάγκαζε πολλούς να τα σβήσουν τελείως).
Δεύτερον, τα πόδια του ενισχυτή δεν είναι πια σιδερένια αλλά μπρούτζινα και ξεχωρίζουν από του προκατόχου του επειδή έχουν την λάμψη του ασημιού, καθώς η εταιρία τα έκανε επάργυρα! Ενδιαφέρον έχει η επιλογή της Yamaha για την αμερικανική αγορά να προτιμήσει το χρώμιο έναντι του αργύρου στην επικάλυψη των ποδιών της νέας σειράς, αφού αυτό αρέσει περισσότερο στον ντόπιο καταναλωτή. \
Η πίσω όψη εντυπωσιάζει με το πλήθος και την ποιότητα των βυσμάτων, με custom μπρούτζινες μπόρνες για τα ηχεία και την XLR είσοδο να διαφοροποιεί τον A-S2200 από τον A-S2100, καθώς ο πρώτος είναι fully balanced, προσφέροντας ανώτερους σηματοθορυβικούς λόγους από την είσοδο αυτή.
Η προενίσχυση του ενισχυτή είναι «διπλή» εφόσον όλες οι είσοδοι μετατρέπονται σε ζυγισμένες και το κύκλωμα διατηρείται σε αυτή τη μορφή μέχρι τις εξόδους. Η αρνητική πολικότητα δεν ταυτίζεται με τη γη και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τις ενώσουμε, π.χ. με σύνδεση high level με υπογούφερ, γιατί θα προκαλέσουμε βραχυκύκλωμα, άλλωστε υπάρχουν οι pre-out γι αυτό το σκοπό.
Αφαιρώντας το καπάκι, η εικόνα είναι εξαιρετικά γνώριμη αλλά υπάρχει ο… ελέφαντας στο δωμάτιο: ο μετασχηματιστής τροφοδοσίας των 625VA είναι πλέον τοροειδής, κατά τα πρότυπα της ναυαρχίδας A-S3000 κι αυτό ισχύει και για τον πιοοικονομικό A-S1200.
Η Yamaha εμπιστευόταν τους ΕΙ για όλα τα ενισχυτικά της εκτός από τα πιο ακριβά (βλέπε και MX-5200) αλλά ίσως συνειδητοποίησε ότι οι απαιτητικοί audiophile συνηθίζουν να συνδέουν τις υψηλές τιμές πώλησης με ογκώδεις τοροειδείς και «δικαιολογούν» τους ΕΙ πυρήνες μόνο σε λαμπάτους.
Μια ακόμη αλλαγή όπου η εταιρία φαίνεται να «ακούει» τις επιθυμίες των audiophile είναι η αντικατάσταση του ηλεκτρονικού ρυθμιστικού στάθμης της JRC με ένα κλασικού τύπου (εδώ το μαύρο Alps των 10KΩ με γραμμική λειτουργία), που θεωρείται πιο πιουρίστικη επιλογή.
Από εκεί και πέρα, ο νέος ενισχυτής είναι σαφώς βελτιωμένος σε επίπεδο ακαμψίας του σασί με βάση την τεχνική Mechanical Ground Concept, κι ας μην διαθέτει πιο παχιά μέταλλα σε πρόσοψη και καπάκι, τομέας όπου υστερεί σε αντιληπτή ποιότητα έναντι του ανταγωνισμού.
Πέραν της μαύρης «γέφυρας» που μας υποδέχεται αφαιρώντας το καπάκι, υπάρχει ακόμη μια παρόμοια που διατρέχει το πάτωμα του ενισχυτή. Επάνω σε αυτήν μοντάρεται το μπλοκ με τους τέσσερις custom ηλεκτρολυτικούς των 22.000μF κατασκευής Nippon Chemicon, στις δύο πλευρές του οποίου βρίσκουμε συνολικά έξι γέφυρες ανόρθωσης, για ισάριθμα ανεξάρτητα τροφοδοτικά (ένα για κάθε πολικότητα του σταδίου ισχύος και δύο για την προενίσχυση), ενώ υπάρχει και ένας μικρός τετράγωνος μ/σ για τα κυκλώματα ελέγχου και προστασίας.
Ο ογκώδης τοροειδής εδράζει σε μεταλλική βάση που λειτουργεί σαν έλασμα, η οποία μοντάρεται και αυτή στη γέφυρα, όμως υπάρχει και μια ενδιάμεση φέτα από μπρούτζο, έτσι συνολικά υπάρχει τετραπλό πάτωμα κάτω από το κρίσιμο αυτό εξάρτημα, τεχνική που διοχετεύει αποτελεσματικά προς το ράφι τους κραδασμούς που παράγονται, καθώς οι βάσεις των ποδιών είναι απευθείας κολλημένες στο πάτωμα, όχι βιδωμένες.
Στις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες της κατασκευής περιλαμβάνονται οι χάλκινες βίδες σε όλα τα σημεία και η αναβάθμιση των καλωδίων της γείωσης με μεγαλύτερης διατομής αγωγούς.
Επίσης, το γεγονός ότι οι πλακέτες της εξόδου δεν είναι ίδιες, όπως συνηθίζεται για λόγους ευκολίας αλλά συμμετρικά σχεδιασμένες, ενώ η προενίσχυση υλοποιείται σε τέσσερις πλακέτες πίσω από την πλάτη, με πιο χαμηλά το διακριτό phono stage, θέση που πιθανόν ευνοείται σε θέματα θορύβου και μηχανικής απομόνωσης.
ΒΑΛΤΕ ΤΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ!
Οι single push-pull ενισχυτές έχουν το προβάδισμα στην αμεσότητα των περιγραφών και την ποιότητα του τόνου, ενώ συνήθως είναι και πιο καλοχρονισμένοι κι αυτό ισχύει και για τον A-S2200, το ζυγισμένο στάδιο ισχύος του οποίου δείχνει πως διαθέτει πρακτικά απόλυτη συμμετρία στις δύο πολικότητες, λέγοντας «αντίο» στη μηχανικότητα και τον βαρύ χαρακτήρα της μεγάλης ισχύος.
Έτσι, συνδυάζει την αμεσότητα και την ταχύτητα με την κτηνώδη δύναμη και την αντοχή στα δύσκολα φορτία σε υπερθετικό βαθμό, τομέας όπου φανερά υπερέχει του ανταγωνισμού. Οι περιγραφές του έχουν έξοχη πυκνότητα και ανάλυση με εξαιρετικά μουσική υφή και φυσικές χροιές στα όργανα της μεσαίας περιοχής, κάτι που έχουμε μάθει να συνδέσουμε με τα mosfet εδώ και δεκαετίες και φυσικά με τις λυχνίες.
Παράλληλα, δεν υπάρχει καθόλου ο ράθυμος χαρακτήρας στη ροή, το στρογγύλεμα της ατάκας, το παχύ χαμηλό και η soft εστίαση που επίσης συνδέουμε με τα προαναφερθέντα. Για να είμαστε όμως απόλυτα ειλικρινείς, υπάρχουν κάποια ίχνη ευφωνικότητας στον ήχο του A-S2200 όταν αυτός καλείται να οδηγήσει σχετικά εύκολα φορτία όπως το KEF R11 (που ήταν βούτυρο στο ψωμί του) και εξαφανίζονται σχεδόν τελείως όταν του βάλουμε τα πιο δύσκολα, όπως το επετειακό ATC SCM70SL.
Μετά τον «γίγαντα» L-509X της Luxman, ο Α-S2200 είναι ότι καλύτερο έχουμε ακούσει από το υπεραπαιτητικό ηχείο αναφοράς μας, συνδυάζοντας τέλεια οδήγηση, ατελείωτη ανάλυση, περίφημο ολογράφημα, συγκλονιστικές δυναμικές και έλεγχο χαμηλού και έξοχη πυκνότητα και ομοιογένεια.
Δεν φθάνει βέβαια τη διαφάνεια του Luxman, προσδίδοντας έναν πιο γλυκό και ευχάριστο ήχο που όμως δεν αποκλίνει ποτέ από την ουδετερότητα.
Συγκριτικά, ο παρόμοιας τιμής πολυκάναλος MX-5200 της Yamaha είναι πιο στεγνός και επίπεδος, λιγότερο γλυκός και ατμοσφαιρικός, αλλά σχεδόν εξίσου οδηγικός.
Ο A-S2200 συνεχίζει λοιπόν και ενισχύει την ηχητική φιλοσοφία της απερχόμενης γενιάς, που έχει στοιχεία… ανεμελιάς και μουσικότητας από την δεκαετία του 1970, κάτι που εκδηλώνεται με λιγότερο σαφή ατάκα και σβησίματα (με πιο ρευστή αρχή και τέλος κάθε ήχου, δεν επιμένει δηλαδή στο imaging) αλλά καλύτερη αίσθηση διάρκειας και ροής, έτσι η οξύτητα ποτέ δεν γίνεται «μοντέρνα» και ενοχλητική ως υπερανάλυση.
Κερδισμένη είναι η πλούσια υφή των οργάνων, η σπουδαία παρουσία με πολύ μεγάλα είδωλα σε ένα αχανές soundstage και η συναισθηματική επαφή με την ενέργεια της μουσικής, με την ακρίβεια να λειτουργεί σε δεύτερο πλάνο ώστε να μην υπερφορτώνει το μυαλό του ακροατή.
Στοχεύει, με άλλα λόγια, στην καρδιά του και το σώμα του και γι’ αυτό σε επίπεδο ρυθμού, βηματισμού και ελευθερίας της ροής, ο νέος A-S2200 δύσκολα θα βρει αντίπαλο στο solid state στρατόπεδο, ανεξαρτήτως τιμής, θυμίζοντας περισσότερο λαμπάτο σε τάξη Α χωρίς ανάδραση.
Προς επισφράγισμα των παραπάνω, ο νέος Yamaha διαθέτει ένα phono stage επιπέδου αναφοράς και όταν τον ακούσετε με ένα καλό πικάπ, όπως το νέο Oracle Origine MkII, θα αντιληφθείτε πολύ καλά το υπαρξιακό του στίγμα.
Ενώ δεν απορρίπτει επ’ ουδενί μια καλή ψηφιακή πηγή, πραγματικά κάθεται… στον θρόνο του παίζοντας βινύλιο. Το συναίσθημα απογειώνεται μαζί με τον ρυθμό και τις αρμονικές και το ταξίδι στον χρόνο της ηχογράφησης είναι εξασφαλισμένο.
Αλλά το πιο σημαντικό με τον Α-S2200 είναι ότι ποτέ δεν παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ακρόαμα, απλώς αφήνει τα πράγματα να συμβούν. Αλλάζοντας ηχεία (Wharfedale Linton, Spendor D7.2, KEF R11, ATC SCM70SL), αλλάζουν σχεδόν τα πάντα και ο ενισχυτής αποδεικνύεται ουσιαστικά αόρατος, σκιαγραφώντας χαρακτήρες και δυνατότητες και εντοπίζοντας περιορισμούς, χωρίς ποτέ να χάνει τη συνοχή του ή να αντιδρά υστερικά στους συμβιβασμούς.
Κατά τη γνώμη μας, μπορεί από τον A-S2200 να λείπει η έντονη προσωπικότητα του πιο εκλεκτού ευρωπαϊκού ανταγωνισμού, όμως αυτό που προσφέρεται είναι άτρωτο στην κριτική και εξαιρετικά ολοκληρωμένο από όλες τις απόψεις, με ασυναγώνιστο λόγο απόδοσης/τιμής, μα πάνω απ’ όλα αξιαγάπητο ως μουσική συντροφιά.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΕΙΔΟΣ: Ολοκληρωμένος ενισχυτής με phono stage
ΘΟΡΥΒΟΣ: -110dB@1W (RCA), -114dB (XLR), -90dB (MC), -96dB (MM)
ΕΙΣΟΔΟΙ: 5xLine (4xRCA: 47ΚΩ/200mV, XLR: 100KΩ/200mV), phono (MM: 47KΩ/3,5mV, MC: 50Ω/0,15mV), main-in (47KΩ/1V)
ΕΞΟΔΟΙ: pre-out, line-out, ακουστικών 6,3 χλστ., ηχείων A,B
ΕΞΤΡΑ: VUmeter, auto power standby, headphone gain (-6,0,+6,+12dB)
Διατάσεις (ΠxYxB): 435 x463x157 χλστ.
Βάρος: 22,7 κιλά
96%
ΣΧΟΛΙΟ
H νέα γενιά των κορυφαίων ολοκληρωμένων της Yamaha έρχεται με σημαντικές αλλαγές σε κρίσιμα σημεία και με κάποιες εργονομικές προσθήκες, με σκοπό να διατηρήσει την ηγετική της θέση στην high-end κατηγορία τιμών.
ΕΠΑΦΗ
ΤΙΜΗ: 2.890 ευρώ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ