NS-1000: Το θρυλικό ηχείο της Yamaha που ακόμη και σήμερα συναρπάζει με την ιστορία και τον ήχο του

Τα πρώτα ηχεία της Yamaha ήταν τα τρίδρομα NS-30 και NS-20, που κυκλοφόρησαν το 1967.

Τα NS-30 χρησιμοποιούσαν το μεγάφωνο JA-6002 (μέγεθος κώνου 89 x 63 cm) και τα NS-20 το μεγάφωνο JA-5002 (μέγεθος κώνου 89 x 50 cm, στο NS-20). Τα μεγάφωνα αυτά είχαν σχήμα πιάνου.

Το μέγεθος της καμπίνας των ηχείων καθορίζονταν με το τεράστιων διαστάσεων μεγάφωνο JA-6002 του NS-30 και JA-5002 του NS-20.

Οι διαστάσεις τους ήταν συγκρίσιμες με τα μεγάλα ηχεία στούντιο μόνιτορ του παρελθόντος.

Για να το θέσω απλά, το NS-30 είχε μέγεθος κώνου συγκρίσιμο με το JBL 4343 και το μέγεθος του NS-20 με το Diatone 2S-305.

Το κυρίως μεγάφωνο των ηχείων είχε έναν «ακανόνιστό» κώνο μορφής πιάνου (όχι στρογγυλό) και ονομάστηκε «Μεγάφωνο Φυσικού Ήχου» (μεγάφωνο Natural Sound), από εδώ είναι η προέλευση του όρου «Natural Sound» που χρησιμοποιεί η Yamaha από τότε.

Τα μεφάγωνα NS (Natural Sound) ήταν πλήρους φάσματος και ήταν εγκατεστημένα ανάποδα στην καμπίνα, δηλαδή το πίσω μέρος του μεγαφώνου «έβλεπε» μπροστά.

Τα ηχεία αυτά είχαν και ένα σύστημα τουίτερ δύο δρόμων. Τα φυλλάδια της εποχής έλεγαν ότι «συνιστάται η πλάτη του ηχείου να τοποθετείται μακριά από τον τοίχο, όπως ακριβώς ενός πιάνου…».

Επίσης τα φυλλάδια σε άλλο σημείο αναφέρουν ότι η προτεινόμενη απόσταση των ηχείων από τον πίσω τοίχο εξαρτάται από το είδος των υλικών του. Είχαν πινακάκι με υλικά τοίχου και διαφορετικές αποστάσεις τοποθέτησης, από 5 έως 10 εκ.

Οι πωλήσεις των NS-30 και NS-20 δεν πήγαν καλά στην Ιαπωνία, αλλά πέτυχαν στην Βόρεια Αμερική καθώς τα ηχεία ήθελαν μεγάλο χώρο.

Τα ηχεία NS, συνέχισαν να είναι το πρόσωπο του ήχου της Yamaha για περίπου πέντε χρόνια μέχρι το μοντέλο NS-570 (το 1973), το οποίο ήταν το πρώτο Hi-Fi προϊόν της Yamaha.

Μετά το 1974, τα ηχεία NS εξαφανίστηκαν από τους καταλόγους της Yamaha λόγω της τεράστιας επιτυχίας των μοντέλων της σειράς NS-600 και του NS-1000M, που χρησιμοποιούσαν κανονικά στρογγυλά μεγάφωνα.

Το φθινόπωρο του 1972, η Yamaha κυκλοφόρησε τα NS-620, NS-630 και NS-650, έως ηχεία βάσης, ήταν τα πρώτα της σειράς NS-600. Επιπλέον, την άνοιξη του 1973, κυκλοφόρησαν τα ανώτερης ποιότητας NS-670 και NS-690, ολοκληρώνοντας τη μετάβαση από τον μορφής πιάνου σε στρογγυλό κώνο.

Ακόμη και στην ίδια σειρά NS-600, τα τρία μικρότερα μοντέλα που παρουσιάστηκαν το 1972 ήταν κανονικά ορθογώνια κουτιά – καμπίνας με φινίρισμα καρυδιάς, ενώ τα δύο κορυφαία μοντέλα κυκλοφόρησαν το 1973. Είχαν επανασχεδιαστεί και ήταν τρίδρομα.

Τα μεγάφωνα που χρησιμοποιήσαν είναι εντελώς νέας σχεδίασης τόσο για το NS-690 όσο και για το NS-670, με τη διαφορά ότι το γούφερ του NS-670 χρησιμοποιούσε μεγάλο μαγνήτη φερρίτη (μαλακού σιδήρου) και χάλκινο πηνίο φωνής.

Το μιντρέιντζ ήταν θόλου με εφαπτόμενες άκρες για χαμηλότερη συχνότητα συντονισμού, ενώ το πίσω μέρος του ήταν γεμάτο με ηχοαπορροφητικό υλικό.

Εδώ καθιερώθηκαν οι όροι όπως «soft dome tweeter» που θα γινόταν το στάνταρτ για τα επόμενα ηχεία. Το υλικό των θόλων για τα μιντρέιντζ και τουίτερ ήταν μια διπλή επίστρωση υφάσματος έχοντας ως υπόστρωμα μια θερμοπλαστική ρητίνη (για να διατηρεί το σχήμα του ο θόλος) και ένα ειδικό ελαστικό (κυρίως για απόσβεση).

Επιπλέον, όλα τα μεγάφωνα χρησιμοποιούσαν σασί από χυτό αλουμίνιο.

Το επόμενο έτος η Yamaha κυκλοφόρησε το ηχείο NS-1000M, το οποίο έγινε αμέσως περιζήτητο.

Τα NS-1000 και NS-1000M (όπου Μ σημαίνει μόνιτορ), που κυκλοφόρησαν το 1974, ήταν τα πρώτα ηχεία που χρησιμοποιούσαν θόλους καθαρού βηρυλλίου.

Το βηρύλλιο έχει προσελκύσει από καιρό την προσοχή της Yamaha ως ιδανικό υλικό θόλου επειδή είναι ελαφρύ, εξαιρετικά άκαμπτο και έχει υψηλή ταχύτητα διάδοσης του ήχου, που είναι περισσότερη από διπλάσια από αυτή των τιτανίου ή μαγνησίου.

Μέχρι τότε, δεν υπήρχε επιστημονική επιβεβαίωση ή άλλες εφαρμογές ότι το βηρύλλιο είναι κατάλληλο για ηχεία, αλλά οι μηχανικοί το χρησιμοποίησαν πρακτικά για λόγους ευκολίας.

Στη Yamaha, εφάρμοζαν τότε μια μέθοδο εξάτμισης με δέσμη ηλεκτρονίων για την κατασκευή ολοκληρωμένων κυκλωμάτων LSI, ενώ σε άλλα τμήματα είχαν αναπτύξει και μια ειδική τεχνολογία κράματος για τα σασί των πιάνων.

Έτσι οι μηχανικοί τα συνδύασαν αυτά και μπόρεσαν να μετατρέψουν το 99,99% του καθαρού βηρυλλίου σε πλάσμα και να το εναποθέσουν σε μορφή θόλου. Η Yamaha ήταν η πρώτη στον κόσμο που έφτιαξε ηχεία με θόλους καθαρού βηρυλλίου.

Όπως και τα NS-1000 και NS-1000M είναι τα πρώτα ηχεία στον κόσμο που χρησιμοποιούσαν θόλους καθαρού βηρυλλίου, έχοντας έναν μιντρέιντζ 8,8 εκ., ένα τουίτερ 3,3 εκ. και έναν γούφερ με κώνο 30 εκατοστών.

Με την κυκλοφορία τους τα ηχεία αυτά προκάλεσαν μεγάλο ενδειαφέρον σε όλο τον κόσμο.

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο να σημειωθεί είναι ότι τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά περιοδικά ήχου της εποχής δεν έδιναν την ελάχιστη σημασία στον ήχο των ηχείων made in Japan.

Tότε ξαφνικά όλα άρχισαν να γράφουν για τα NS-1000/NS-1000M δίνοντάς τους μάλιστα την υψηλότερη βαθμολογία.

Έτσι το Ιαπωνικό ηχείο έγινε παγκόσμια επιτυχία.

Επιπλέον, το 1976, δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του NS-1000M, ο σουηδικός κρατικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός επέλεξε το NS-1000M ως το επίσημο ηχείο μόνιτορ του παραγγέλνοντας 1.000 κομμάτια.

Μην ξεχνάμε ότι τότε στην Ευρώπη κυριαρχούσαν οι Tandberg, Celestion, B&O και B&W.

Επιπλέον, το 1978, ήρθε η ώρα της Φινλανδίας και του κρατικού National Broadcasting Corporation να αποκτήσει το NS-1000M, αγοράστηκαν συνολικά 200 ηχεία, καθιερώνοντας το ως επαγγελματικό μόνιτορ.

Το NS-1000 που ήταν για οικιακή χρήση είχε φινίρισμα υψηλής ποιότητας με βαφή εβένου ενώ το NS-1000M, το οποίο προορίζονταν για οικιακή χρήση αλλά και για ηχείο μόνιτορ, είχε φινίρισμα μαύρης σημύδας.

Το NS-1000 έχει ελαφρώς μεγαλύτερη καμπίνα και αφαιρούμενο κάλυμμα και ζύγιζε 39 κιλά, 8 κιλά δηλαδή βαρύτερο από τα 31 κιλά του NS-1000M.

Το φινίρισμα του NS-1000 ήταν πολυτελείας και μπορούσε να συγκριθεί με αυτό ενός πιάνου υψηλής ποιότητας, αλλά η δημοτικότητά του οφείλεται κυρίως στην ολόμαυρη εμφάνισή του.

Μετά από αυτό, ακόμη και με την κυκλοφορία των βελτιωμένων εκδόσεων NS-2000 (1982) και NS-1000X (1986), η φήμη του αρχικού NS-1000 παρέμεινε ακλόνητη.

Το NS-1000 πουλούσε πάνω από 200.000 μονάδες στα 23 χρόνια (μέχρι το 1997) που ήταν διαθέσιμο στην αγορά.

Τι να πει κανείς για το ηχείο αυτό, το ακούσαμε πρόσφατα και δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα σημερινά…

Ελπίζουμε φέτος που η Yamaha γιορτάζει τα 70 χρόνια της στο Hi-Fi να ξανακυκλοφορήσει τα ΝS-1000.