Ήταν αρχές Οκτωβρίου του 1982 όταν η ανθρωπότητα καλωσόρισε το πρώτο CD player, ήταν το CDP-101 της Sony, ενώ ένα μήνα αργότερα κυκλοφόρησε το CD100 της Philips.
Ήταν η εφεύρεση της εποχής, ενός ψηφιακού στάνταρτ που έμελλε να αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι άκουγαν μουσική μέχρι τότε.
Σαράντα λοιπόν κεριά σβήνει φέτος το CD, o ασημένιος Compact Disc (ή ψηφιακό δίσκο όπως τον λέγαμε τότε στο περιοδικό) όπου είναι το πλήρες όνομα του. Ένας δίσκος με οπές και κοιλάδες διαμέτρου 12 εκ. που δημιουργήθηκε από κοινού, από την Ιαπωνική Sony και από την Ολλανδική Philips.
Το CDP-101 της Sony ήταν το πρώτο CD player στον κόσμο και αρχικά κυκλοφόρησε μόνο στην Ιαπωνία κατόπιν συνεννόησης με την Philps. Η κυκλοφορία του CD player της Sony εκτός Ιαπωνίας έγινε μετά από έξι μήνες ώστε να προλάβει η Philips να λανσάρει το δικό της CD100 στην Ευρώπη.
Τον Μάρτιο του 1983 είχαμε το CD επίσημα ως σύστημα παγκοσμίως ώστε να υπάρχουν player και δίσκοι στην αγορά.
Το Sony CDP-101 είχε συρταράκι, ενώ το Philips CD100 δεχόταν τον δίσκο από επάνω. Τα δύo player είχαν επίσης υπήρχε μεγάλη διαφορά στα DAC τους.
Το CDP-101 είχε ένα τσιπ των 16bit και για τα δύο κανάλια, ενώ το CD100 της Philips χρησιμοποίησε υπερδειγματοληψία έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί DAC επίπεδου 14bit.
Η διάμετρος του δίσκου CD έχει οριστεί στα δώδεκα εκατοστά με την επιμονή των Ιαπώνων. Αρχικά, το πλάνο ήταν να καθιερωθεί δίσκος έντεκα εκατοστών. Ωστόσο, σύμφωνα με τους Ιάπωνες, αυτό είχε ένα σημαντικό μειονέκτημα, π.χ. “Η Ένατη Συμφωνία” του Μπετόβεν δεν χωρούσε σε δίσκο έντεκα εκατοστών. Η Philips ήθελε να συμβαδίσει με την επιθυμία των Ιαπώνων ώστε να μην χρειαστεί να κυκλοφορήσει η “Ένατη” σε δύο CD. Έτσι ο δίσκος που κυκλοφόρησε είχε διάρκεια 74 λεπτών και χωρητικότητα σχεδόν 700MB.
Το CD ήταν το πρώτο καταναλωτικό μέσο στο οποίο η μουσική αποθηκεύτηκε ψηφιακά. Όταν το CD βγήκε στην αγορά, οι προσωπικοί υπολογιστές (έτσι ονομάζονταν) είχαν σκληρούς δίσκους πολύ μικρότερης χωρητικότητας για να αποθηκεύσει πλήρως ένα CD, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η αντιγραφή CD για δεν ήταν ακόμα δυνατή.
Το CD αποδείχτηκε τεράστια επιτυχία. Η παραγωγή CD player και δίσκων απογειώθηκε. Τα τσιπ DAC έγιναν πιο ισχυρά και φθηνότερα. Η υπολογιστική ισχύς της τρέχουσας γενιάς των τσιπ DAC είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από τα τσιπ DAC του παρελθόντος. Στην αρχή, ο θόρυβος και η παραμόρφωση ήταν ένα κλάσμα χαμηλότερα από αυτόν των αναλογικών συσκευών, σήμερα ο θόρυβος και η παραμόρφωση των τσιπ DAC έχουν μειωθεί σε σχεδόν μη μετρήσιμες τιμές.
Το CD σήμερα έχει αντικατασταθεί κάπως από άλλα ψηφιακά μέσα, όπως είναι οι υπηρεσίες ροής και οι μεγάλης χωρητικότητας δίσκοι (SSD). Αυτό, όμως, δεν αλλάζει το γεγονός ότι η μουσική εξακολουθεί να κυκλοφορεί στην ίδια μορφή αρχείου. Το σήμα PCM του CD συνεχίζει… την πορεία του στο μέλλον.
Τέλος θα πρέπει να αναφέρουμε τις προσπάθειες που έγιναν για την μετακίνηση των ακροατών σε φορμά με υψηλότερο βάθος bit και ρυθμό δειγματοληψίας, οι οποίες απέτυχαν, τουλάχιστον όχι σε μαζική κλίμακα. Το Super Audio CD ποτέ δεν έγινε mainstream.